In 2009 besloten we weer naar Belarus te gaan. Dit maal gingen we in twee
delen. Eerst wij (Robin en Margriet) samen met onze zoon Haiko. Daarna onze
dochter (Maaike) die alleen ging.
Op basis van onze ervaringen in 2009 hebben we ook de pagina met
voorbereidingen uit 2004 aangepast.
Zowel wij als Maaike hebben weer een heel fijne vakantie in dit mooie en
gastvrije land gehad.
Dit jaar zijn de pagina's vooral bedoeld voor de mensen die mogelijk willen
weten wat er zoal in Belarus is veranderd de afgelopen jaren. Ook is het
mogelijk een stimulans om ook eens in dat voor velen toch wel erg verre
land te gaan kijken (terwijl de grens op maar 1400 km via de autoweg ligt).
Dit jaar zijn we in de voor de mensen uit de projecten in Alphen bekende dorpen
- Burjaz (bij Zapezotche), en
- Ptich
geweest.
Daarnaast hebben we meer sight-seeing gedaan in Belarus, in o.a.
Mir, Dudutki en Stolin.
De grootste veranderingen die ons opvielen:
- Wasmachine
- Veel geldautomaten
- Iedereen telefoon, en vaak ook mobiele telefoon(s)
- Computers in de huizen (soms met LCD scherm), en internet verbinding (via de telefoon)
- De wegen zijn opgeknapt
- Meer auto's (en wat minder oude auto's)
- Je ziet meer nieuwe huizen, en er wordt gebouwd
- Historische gebouwen worden opgeknapt
Terug naar top
Wat niet veranderd is:
- Vriendelijke mensen (in staatswinkels is dat wat minder)
- Mooi/prachtig weer (wij hadden geluk :-))
- Niet alle huizen hebben een WC.
Dit wordt echter heel duidelijk door de mensen zelf niet als vervelend gezien.
- Het water uit de put is in Ptich nog steeds veel lekkerder dan uit de kraan.
Terug naar top
Deze maal zijn we in 2 dagen naar Belarus gereden. We hebben overnacht bij de Duits/Poolse grens
(de camping Helenasee), en voorbij Warschau (soort jeugdherberg/"hotel") in Debe Wielkie (Daar
ontmoeten we een familie die ook naar Wit-Rusland ging, en in Debe Wielkie de caravan stalde).
Maandag ochtend door naar Belarus, dat is dan nog zo'n 150 km over een 2 baans weg.
De grens ging heerlijk vlot. Ik heb mij nog even geërgerd aan de rij voor de grens, waar mensen
wel zeer flexibel invoegden (met name vrouwen, mochten na even met een automobilist gesproken te hebben
voordringen, ik snapte er niets van). Maar zelfs ondanks dit, waren wein 1,5 uur de grens gepaseerd. Het ging heel soepel.
Het talon briefje dat je moet invullen, is sterk vereenvoudigd, met Engelse tekst er op, en ook de afhandeling
is verregaad geautomatiseerd. In plaats van overschrijven, wordt er gescand, en kan men nu zelf kopiën maken.
Na de grens ontmoetten we Natasha, die ons naar Bela Ouzera (Бели Оэера),
zo'n 50 km ten zuiden van Brest meenam. Daar 2 dagen
in een soort bungalow
parkje in het bos, bij meertjes doorgebracht. Een echt toeristisch gebiedje, waar ook de sporters voor de olympische
spelen hadden gelogeerd. Hotels/sanatoria in de buurt, waar Natasha ook al eens met een groep kinderen was geweest.
Wij hadden een huisje met eigen WC en douche, 2 slaapkamers, en een mooie veranda. Prachtig. Op het park
was ook een school/jeugdkamp, er was een tafeltennis tafel, een banja (soort sauna), mogelijkheden tot barbecuen,
zwem mogelijkheid (met toezicht!) in de meertjes, enz enz.
Op woensdag naar Mir (Мир) gegaan. Mir is een plaatsje, met het bekende Mir castle. We zijn daar heengereden via
2 andere kastelen.
Kosovo (Коссово)
Roezjanna (Ружаны)
Mir castle (Мир)
In Mir geslapen in een mooi hotel, met mooie kamers, tegenover het kasteel (//en.wikipedia.org/wiki/Mir_Castle_Complex)
een leuk restaurant, waar we heerlijk
buiten hebben kunnen genieten van lekker eten (een 3 gangen menu, voor 4 personen, inclusief drinken, voor € 20,=, om
het af te ronden een fooi van bijna € 5,= gegeven ...).
Mir castle is zeker de moeite waard. Maar ook de ruïnes Kosovo (Коссово)
en Roezjana (Ружаны) zijn zeker de moeite waard.
Op vrijdag verder naar Dudutki (Дудутки) (//news.dudutki.by/),
een openluchtmuseum. Ook Dudutki was leuk om te bezoeken, men laat er
zien wat in Belarus bijzonder wordt gevonden. Dudutki ligt niet al te ver van Minsk, wij hadden geen tijd
om naar Minsk te gaan, want we moesten zaterdag in
Karotokowitse (Коротковичи),
vlak bij Zjlobin (Жлобин) zijn. In Karotkowitse
zou Natasha's broer trouwen. We hebben dus overnacht in Zjlobin, een stadje vlak daarbij. Dit stadje kwam
ons wat troosteloos over, ook het hotel had behalve de entree, zijn beste tijd gehad. Waarschijn was er
schimmel in de WC geweest, en dus had men maar een nieuwe laag linoleum neergelegd, en daarna nog eens ...
Zaterdags naar Karotkowitse waar we de bruiloft van Natasha's broer mee mochten maken. Een feest dat start om
12u to 01:00 's nachts, en de volgende dag om 11:00 weer verder gaat. Mocht je ooit de gelegenheid hebben
om daarbij aanwezig te zijn, dan moet je dat zeker doen. Het is een hele belevenis. Houd er
wel rekening mee, dat je heel veel te eten voorgezet krijgt. En het bleek in ieder geval bij
ons dat er best veel mensen zijn die graag met je willen praten, en er dan ook nog wat mensen zijn die
Engels praten.
![[Foto Bruiloft]](BY2009/4_0007.jpg)
Zondags door naar Ptich (Птичь),
naar de familie waar ons gastkind (Mawa) uit 2002 vandaan komt, en waar we in 2004 en 2006
ook zijn geweest. In Ptich tochtjes gemaakt naar Mozyr (Мозырь)
en Petrikov (Петриков), gezwommen in de rivier, en natuurlijk bij
wat familie van Mawa op bezoek geweest.
Mozyr:
![[Foto Mozyr]](BY2009/6_0006.jpg)
Ptich:
De volgende zaterdag door naar Burjaz (Бурезь),
naar Akcana, het meisje dat in 2006 bij ons was. Ook daar weer hartelijk onthaald,
en een bezoek aan nieuw museum in Turov (Туров) gebracht. Een heel mooi natuur museum.
Burjaz:
Turov:
Zondags door naar Natasha in Stolin (Столин),
en daar de avond en volgende ochtend bij Natasha, haar ouders en broer
en schoonzus doorgebracht. 's Avonds nog wat rondgelopen in de stad, en Natasha had geregeld dat we in het verbouwde
hotel konden kijken. Dat zag er echt prachtig uit. Margriet was daar in 2006 geweest met het ophalen van de kinderen,
toen was het sjofel, nu was het prachtig, elke verdieping in de eigen kleur, mooie kamers, goed afgewerkt enz enz.
Of er ook door de week warm water is, hebben we niet gevraagd. Bij Natasha thuis was dat alleen in het weekeind. Daaraan
zie je toch een verschil met hoe het bij ons gaat, verder zou het behalve de zeer volle tafels (voor ons, de gasten
uit Nederland), en wat andere inrichting van de kamer (bijvoorbeeld een zwaar kleed aan de muur), overal
in Europa kunnen zijn.
Op maandag terug naar Polen, waar de grens alweer vrij vlot ging. Dat wil zeggen de Wit-Russische grens waren we binnen
een half uur over. De Pools grens kostte meer tijd (daar werd echt alles 2x gedaan, je zou bijna
denken dat de eerste keer door een stagiair van een jaar of 50 gebeurde). Daarna deed men er nog 5 a 10 minuten over
om een slagboom open te doen. Toch waren we in 1,25 uur helemaal over de grens.
De rest van de vakantie vooral gewandeld in de Zuid-Poolse bergen. We zijn van het uiterste Oosten, bij de Oekraïne
lang, soms over, de grens met Slowakije en Tsjechië naar het westen getrokken.
Terug naar top
Maaikes reis kwam in het kort neer op, meerijden met een familie uit Waddinxveen naar Natasha (Stolin).
Na een paar dagen verder alleen met trein naar Ptich. En na anderhalve week terug met de trein,
eerst door "de familie" gebracht naar Brest, van daaruit in één keer naar Utrecht.
In Stolin en omgeving met Natasha op stap geweest, o.a. naar Burjaz en Turov. Vanuit Ptich naar Mozyr
geweest, en met de familie van Rij (die bij Ptich in de buurt (in Rog) logeerde) naar Turov.
Terug naar inhoudspagina
Top
Laatst gewijzigd:
Thu Oct 01 20:47:16 2009