Vorige
Blogjes
Volgende
Vanaf de eerste dag in Belarus tot de ochtend voordat ik de trein van Brest
naar Utrecht instapte heb ik drie warme maaltijden per dag gegeten. Soep in
alle soorten. Veel vlees, aardappels in allerlei variaties. En natuurlijk alle
groenten vers uit de tuin.
Verschil tussen ontbijt, middag eten en avondeten zag ik meestal niet. Van een
licht ontbijt was er geen sprake. Niet dat het eten slecht was, helemaal niet,
koken kunnen ze in Belarus prima. Maar ik kreeg wel altijd het grootste bord,
en daarop lag ook altijd de hoogste berg eten. Bovendien eet ik in principe
altijd netjes mijn bord leeg, en is dat voor Wit-Russische kinderen erg
ongebruikelijk om ook te doen.

Na het eten kreeg ik thee. En thee kun je niet drinken zonder koekjes werd mij
verteld. Maar nadat ik ’s ochtends met moeite een bord met macaroni en grote
stukken vlees naar binnen had gewerkt , had ik geen behoefte meer aan koekjes.
Ze maakten zich grote zorgen om mij: “Maaike, waarom eet je niet?” Hadden ze
dan niet gemerkt dat ik daarvoor het meest van iedereen had gegeten?
Ook tussen de drie maaltijden in had ik geen trek in ijsjes, chips, koekjes,
chocola en andere dingen. De anderen vaak wel, en op het moment dat het eten op
tafel werd gezet, werd gezegd dat ze geen honger hadden, wat er toe leidde dat
ze pas aan tafel kwamen bij de thee, om daar weer mee te doen met de koekjes.
En dan weer zeggen dat ik niks eet omdat ik na het grote bord soep geen trek
meer had ik koekjes. Gek hè?
Terug naar inhoudspagina
Top
Blogjes
Vorige
Volgende
Laatst gewijzigd:
Thu Oct 01 21:40:54 2009