Vorige
Moskou
Volgende
Zdrasdwoeitsje, oftewel hallo allemaal!
Ten eerste wil ik iedereen even bedanken voor de leuke reacties die ik heb
gekregen op mijn mail van gisteren! Ik dacht toen nog dat ik over mijn werk
waarschijnlijk minder te vertellen zou hebben dan zo`n rondje Moskou van
gister, maar dat is niet echt waar eigenlijk, dus hier volgt weer een
uitgebreid verslag. 't Is namelijk best prettig alles eventjes te vertellen.
Eerst heb ik nog iets wat ik gister vergeten was, dat ging namelijk over het
verkeer hier: Op een gegeven moment moesten wij (ik en jaap) een hele drukke
brede (laat ik zeggen 6 baans, maar ze doen hier niet aan strepen op de weg)
weg over steken. Er was hier wel een stoplicht, maar wil je op tijd aan de
overkant zijn moet je wel doorlopen.
En wat gebeurde er: vanaf de overkant kwam
een oud vrouwtje aangelopen met een stok. Ze liep heel moeizaam en langzaam.
Voor haar zou het stoplicht dus sowieso nooit lang genoeg op groen zijn
gebleven om veilig over te kunnen steken.
Hier was ze zich duidelijk van
bewust, ze wachtte namelijk helemaal niet en begon gewoon aan haar oversteek,
zonder rechts of links te kijken. Levensgevaarlijk dus, de autos zoefden er aan
alle kanten langs, gelukkig gingen ze wel net om haar heen en ze kwam gewoon
aan de overkant.
Hier werd ze wel door een politieagant wel aangesproken, met
iets van "Wil je dood ofzo?" maar hier reageerde ze niet op.
Echt heel bizar,
het is te vergelijken met zonder te kijken een snelweg over te steken en er op
te gokken dat de autos je wel zullen ontwijken...
Terug naar top
Gisteravond heb ik mij de rest van de avond achter de computer vermaakt, echt
fantastisch om zo even met iedereen contact te kunnen hebben, ook met mensen
die nu in Duitsland, Hongarije en Amerika (en mensen thuis natuurlijk).
Terug naar top
Vanmorgen om acht uur opgestaan en om kwart voor negen, samen met Jaap,
richting metro naar mijn werk. Jaap is mee gegaan tot het metrostation waar ik
er uit moest, en daar is hij weer met metro naar huis gegaan en ik ging
richting Gogolevsky Boulevard 25, Viaggio Italiano.
Daar was ik ruim op tijd en
ging naar binnen, een beetje zenuwachtig.
Meteen toen ik binnen kwam werd ik
door een serveerster ontvangen en ze wilde me al een tafeltje zetten toen ik
maar gewoon in het Engels begon te vertellen dat ik hier voor mijn 'work
experience' kwam. Ik moest even wachten, wat ik begreep uit haar Russisch,
en ze rende weg. Julia kwam terug, zij sprak Engels en vertelde mij dat
zij de manager van het restaurant was. Ze waren bezig met een "practise". Het
personeel zat in de niet-rokers kamer naar iemand te luisteren die van alles
over wijn aan het vertellen was en ondertussen waren ze wijn aan het proeven.
Ik mocht er bij gaan zitten en kreeg meteen een glas wijn in m'n hand gedrukt,
en even later ook nog een andere.
Het waren maar hele kleine beetje hoor...
Na 20 minuten waren ze klaar en ging ik samen met Julia in het restaurant
zitten waar ik cappucino kreeg, want ik moest even uitleggen wat ik nou precies
kwam doen. Het bleek dat ze pas zondag een mailtje heeft gekregen dat ik zou
komen, ze had totaal geen idee wat ik moest doen en wat alles zo`n beetje
inhield. Dus ik heb eerst uitgelegd wie ik was, en wat heel Globe is enzo. En
haar de brief van school gegeven. Ze vertelde wat ik allemaal zou kunnen doen,
maar ook dat er verder niemand Engels sprak. Misschien zouden er 's middags nog
wat buitenlandse gasten komen, dan kon ik die bedienen. Verder zou ik gewoon
een beetje kijken wat iedereen deed en hier en daar een beetje helpen. Zij zou
vandaag tot een uur of 12 in het restaurant zijn, want daarna moest ze nog wat
dingen regelen. Vera, de tweede manager, zou mij dan helpen, in het Russisch.
Vervolgens ging serveerster Katya met mij mee, ze leerde me hoe de tafel gedekt moet
worden. Niet zo moeilijk zou je zeggen.. Ahum. Je moet het gevouwen servetje
niet op zn kop leggen (ik begreep het eerst niet, want je moet goed kijken om
te zien wat het verschil is), en je mag de messen en vorken alleen aan de
zijkant vasthouden. De glazen moeten precies 1 cm van het servetje liggen, en
zodra er een heel klein vlekje op het tafelkleed zit moet er een nieuwe op.
Dat je het maar weet!
(Niet dat ze onaardig was hoor! Helemaal niet, ze had
alle geduld om het mij, als het nodig was, drie keer uit te leggen, net zolang
tot dat ik het goed deed.)
Om verder te kunnen helpen was het handiger als ik
een uniform aan zou trekken, wat ik overigens eerst even moest strijken. (Hmm,
zakdoeken strijken oke, maar dit was heel lastig, met al die knoopjes enzo!) En
een mooie schort.
Maar het bedienen was toch een beetje te lastig, ik kon namelijk alleen maar
kijken, want Russisch spreken tegen gasten, en het glas op de goede manier
neerzetten, nee die taak was nog niet echt voor mij weggelegd.
Maar ik kon
Mascha (?) wel helpen achter de bar, waar al het drinken werd ingeschonken.
Zij leerde mij om de cappucino op de juiste manier klaar te maken, alle
verschillende vruchtensapjes in te schenken, bier te tappen, en ondertussen
deden wij een poging tot een conversatie, in het Russisch. Een hoop dingen
waren op zich best duidelijk te maken hoor, en mijn Russisch wordt ook beter en
beter.
Verder stak ze me af en toe een chocolaatje toe, waarna ze me naar
beneden trok, want ik moest het achter de bar opeten. Evenlater kwam Gioertsich
(o.i.d. moeilijke naam) ook aan de bar helpen, en hij had een doos met een
soort van bonbon achtige dingetjes, met kokos aan de buitenkant en daarin een
soort creme. Heel lekker! Ook dit moest ik op mijn hurken opeten... haha... Ja,
ik weet het, dit was dus niet de bedoeling, maar eerlijk gezegd dat ik ook niet
zoveel keus...
Toen ze begrepen dat ik uit Nederland kwam begonnen ze meteen marihuana en
cocaine. Weet je ook weer wat voor vooroordelen er over Nederland in Rusland
zijn. Of ik dat gebruikte, of het legaal was. En toen ik zei dat ik het niet
gebruikte was de eerste vraag: Waarom? En waarom ik niet rookte. Ik kon zeggen
wat ik wilde, maar ik geloof niet dat ze echt begrepen dat het ook nog kan dat
je dat soort dingen gewoon niet wilt hebben.
Om half drie werd mij gevraagd wat ik wilde eten, ik mocht kiezen uit de
voorgerechten en hoofdgerechten van de kaart van het middag eten en toen even
mijn gewone kleren aantrekken. En zo gebeurde het dat ik even later met Vera
(de tweede manager) en de chefkok aan een tafeltje een luxe maaltijd aan het eten
was en werd bediend door de mensen die ik net daarvoor aan het helpen was
geweest. Beetje rare situatie. Maar het eten was erg lekker en ik werd steeds
beter in het voeren van gesprekken in het Russisch.
Na dit diner (ze hadden me ook nog tiramisu willen geven, maar dat kon ik echt
niet op) kreeg ik mijn volgende uniform uitgereikt, deze keer voor in de
keuken. Een witte blouse met weer zo`n schort en een papieren hoedje. In de
keuken ontmoette ik weer een aantal nieuwe mensen, die ook allemaal heel
vriendelijk en geinteresseerd waren, en hun 10 woorden Engels allemaal
probeerden te gebruiken (mijn Russisch was dan vele malen beter, dus vaak
stapten we snel over op het Russisch, maar als ik iets niet wist in het
Russisch en ik zei het in het Engels kwam het af en toe voor dat ze het wel
verstonden.)
Ik heb blaadjes sla netjes neergelegd om te drogen, tomaatjes
gesneden, en bakjes voor de salades voor morgen klaargemaakt. (Steeds 3 of 4
verschillende dingen, en dan in een plastic bakje op de gram nauwkeurig alles
afmeten.)
Terug naar top
Met Julia had ik afgesproken dat ik zelf zou bepalen tot hoe laat ik zou
blijven, dus om half 7, toen ik mijn benen wel begon te voelen van de hele dag
staan, en verder ook moe was van alle nieuwe dingen, heb ik gezegd dat ik naar
huis ging. Iedereen tot morgen gezegd (Da zaftra) en mijn uniform weer
ingeleverd. Morgen hoef ik er pas om 12 uur te zijn, want dan is Julia er
ook.
Toen begon mijn reis naar huis, voor de eerste keer helemaal alleen. De weg
naar de metro is er makkelijk, maar toen ik in de metro was begon ik te
twijfelen welke ik moest hebben. Want ik was er eigenlijk zeker van dat voor de
goede stond, maar de tweede halte had Theatralnaja moeten zijn en dat was niet
zo. Na drie metros voorbij te hebben laten rijden (tja er komt er elke minuut
een) ben ik toch maar in gestapt, als het niet goed was kon ik altijd weer
terug. Het tweede station heette inderdaad geen Theatralnaja, maar had wel een
doorverbinding met waar ik heen moest. Oftewel, het klopt wel, maar hetzelfde
metrostation heeft voor de ene lijn een andere naam dan voor de andere.
Door met een vreselijk lange stijle roltrap naar beneden te gaan en de bordjes te
volgen (ja zonder Russisch te kunnen lezen lijkt het me vreselijk hier alleen
te zijn) kwam ik wel op Theatralnaja, en door ook nog te begrijpen welke van de
twee ik dan moest hebben (ook zo stom om precies de verkeerde kant op te gaan)
kwam ik in de juiste metro terecht, ik hoefde alleen nog maar tot het einde te
blijven zitten.
In de metro kwam ik nog twee Nederlanders tegen. Ja echt waar, je herkent ze
meteen, heel grappig. En ik wist het zeker toen ze met een gids met "Moskou"
erop liepen. En opeens is het dan heel normaal die mensen aan te spreken. Ze
waren echt heel verbaasd dat ik hier in mijn eentje was, maar wel heel leuk om
even zo met mensen, waarvoor het net zo bijzonder is, te kunnen praten.
Toen ik bij de juiste halte was uitgestapt liep ik aan de verkeerde kant de
metro uit, beetje jammer, maar na even goed na te denken en om me heen te
kijken was ik al gauw weer op een punt, waar vandaan ik de weg naar "huis" weer
kon vinden. Om kwart voor acht was ik dan weer thuis. Even aan Jaap en Lucie
verteld wat ik allemaal had gedaan, en toen dus achter de computer gekropen.
Dit was het voor vandaag, jullie zijn allemaal weer helemaal op de hoogte en
tot de volgende mail!
Heel veel groetjes,
Maaike
Terug naar inhoudspagina
Top
Moskou
Vorige
Volgende
Laatst gewijzigd:
Sun May 06 09:29:36 2007