Na weer een vakantie in Belarus een update van wat wij daar tegenkwamen.
Het visum regelen in 2014 ging soepel. Op de site van ambassade
is tegenwoordig een Nederlands aanvraag formulier beschikbaar, dat je in een standaard PDF reader zelfs kan invullen.
Dit maakt het invullen nog simpeler.
Er stond deze keer wel weer op de site dat een uitnodiging verplicht was. Een mailtje met de vraag of dit
echt nodig was, omdat het voor onze kennissen in Belarus zo lastig is (in Ptich moet men eerst naar een grote stad), bleek
voldoende om er voor te zorgen dat we geen uitnodiging nodig hadden, als het visum voor maximaal 30 dagen was.
De kosten voor een visum bedragen € 60,= en deze moeten worden betaald na de aanvraag. Een bewijsje dat het bedrag is overgeschreven mailen en men is tevreden.
Brengen en halen van de paspoorten ging snel. Beide malen lukte dat binnen 5 minuten. Bovendien is het makkelijk dat niet iedereen mee hoeft naar de ambassade.
Het is natuurlijk wel handig om alle informatie die men vraagt mee te leveren, zoals een pasfoto, en een bewijs dat je ziektekostenverzekering
geldig is in de hele wereld en Wit-Rusland (dit is een standaard formulier dat de verzekering je kan opsturen). Dit formulier was
nieuw voor ons, voor Wit-Rusland (voor Rusland kenden we het al). Het heeft als voordeel dat je bij de grens geen extra verzekering meer hoeft te kopen.
Terug naar top
Let op dat verschillende banken vinden dat Belarus niet in Europa ligt.
Dit betekent dat als je je pinpas wil gebruiken, je vooraf je pinpas op 'Wereld' moet zetten.
(NB. Oekraine is soms wel onderdeel van Europa, de grenzen worden door banken blijkbaar nogal willekeurig getrokken, zonder dat de naam de lading dekt.)
Terug naar top
De reis naar Belarus hebben wij met de auto (camper) gemaakt. Zorg dat je alle papieren bij je hebt, inclusief echte groene kaart ('ziloni carta'). Indien
je de auto gehuurd hebt, of het een lease-auto is, zorg dan dat je kan bewijzen dat je de auto mag meenemen naar Belarus
(je moet hem "importeren" en "exporteren").
Wij doen redelijk rustig aan, en reizen de eerste dag naar de grens Duitsland/Polen (en hebben overnacht in Sehdichum, Am Schervensee, vlak bij de grens). Je kan daar overigens best
een of meer dagen wandelen, fietsen enzovoort.
Dan nog een dag richting de grens Polen-Belarus. Vroeger gingen wij naar Debe Wielki, dan is het nog bijna 2 uur tot de Belarus grens. Deze maal doorgereden tot een camping in Terespol.
Terug naar top
Er is vanaf de grens in Duitsland tot Warschau autosnelweg. Dit is wel voor een groot deel tolweg. Totale kosten aan tol € 18,56.
De weg door Warschau is korter geworden (betere aansluiting op de snelweg).
Vanaf Warschau is het een 2 (2,5) baans weg. Let vooral op dat je in dorpjes niet te hard rijdt.
Terug naar top
Vlak voor de grens met Belarus is er een camping, bij een hotel. Er staan camping bordjes. Aanmelden bij de receptie, en je mag op het mooie, grote grasveld staan. Sanitair in een huisje, of in het hotel (daar binnen is het netter). Alle voorziening van een camping zijn er, behalve een winkel, het dorp is echter vlakbij.
Je kan de volgende dag in 5 minuten naar de grens rijden.
Terug naar top
Het passeren van de grens is steeds verder versimpeld. Er stonden geen lange rijen voor de Poolse grens, we mochten direct doorrijden, tot de 'GROENE' rij (niets te declareren, EU-inwoner). Dat wilde niet zeggen dat we vervolgens direct klaar waren. Met 8 auto's in onze rij voor ons, hebben we over deze grens bijna een uur gedaan.
Dan door het gebied tussen de twee douanes, ontvangst van een 'talon' (een briefjes waarop je Belarus stempels moet verzamelen), naar de rij voor de Belarus douane.
LET OP: Kies hier het 'RODE' kanaal (wel declareren/invoeren). (Wij kozen groen, en mochten toen we vooraan stonden, alsnog naar de rode rij ...).
Alle niet Wit-Russen en Russen moeten hun auto (tijdelijk) invoeren, en moeten dus het rode kanaal kiezen.
Uiteindelijk mag je dan naar de douane huisjes rijden, waarna het wachten is tot een douanier langskomt. Hij controleert de auto, en neemt papieren mee. Ook wijst hij waar je naar toe moet.
(ook als je geen Russisch spreekt lukt dit zeker, zolang je maar vriendelijk blijft en geduld hebt). Daar worden wat papieren gecontroleerd. Vervolgens wordt je naar een kantoor gestuurd
waar je de auto moet invoeren, daar moet je enkele euro's of roebels voor betalen, en vooral het briefje niet verliezen! (dat heb je nodig op de terugweg).
Dan wordt je naar het volgende gestuurd, en wacht je tot je je paspoorten terug krijgt.
Iemand telt nogmaals of het aantal paspoorten, echt klopt met het aantal personen in de auto, en je mag verder rijden, tot de laatste slagboom.
Daar wordt gecontroleerd of alle stempels op het talon staan, of je nog steeds met hetzelfde aantal mensen in de auto zit, en dan gaat de boom open.
Terug naar top
Direct na de grens is een kantoor van Beltol. Belarus heeft sinds enkele jaren een nieuw tolsysteem.
In plaats van poortjes waar je contant of met credit card moet betalen, moet je een klein kastje in je auto hebben. Dat kastje kan je lenen bij Beltol.
In het kantoortje van Beltol (of een benzinestation dat die voorziening heeft), wordt met de autopapieren ('auto-pasport'), het bewijs dat de auto van jou is (of je gerechtigd bent) een heleboel
ingewikkeld gedaan. Na een tien minuten komt er een formulier uit de computer (zelf heb je dan alleen je papieren laten zien). De beambte zet op ongeveer 10 plaatsen een kruisje, en daar
moet je tekenen (als je wil, dan kan je alles lezen, want het staat er in het Russisch en Engels).
Dan moet je borg betalen (ongeveer € 20,=) en moet je kastje prepaid opladen (minimaal € 25,=). Je kan betalen met een credit card.
De kosten voor het rijden op een tolweg zijn 4 cent per kilometer. Voor ons richting M10 ging dat voor de heen en de terugweg samen, om nog geen 80 km.
Richting Minsk is het natuurlijk veel meer.
Dan krijg je het kastje, en plak je dat op je raam. Klaar.
Omdat we net na lunch tijd kwamen, was het wat druk, en heeft het ruim drie kwartier gekost, maar als je alle tijd optelt van tolpoortjes in Polen, is het misschien nog wel sneller.
Meer informatie is te vinden op www.beltoll.by. Bij de ambassade liggen foldertjes.
Op de terugweg kan je het kastje weer inleveren, en krijg je de borg terug. Hoe het met het teveel aan tegoed zit weet ik niet, want wij hebben het kastje niet ingeleverd. We verwachten nog wel
eens die kant op te gaan.
Terug naar top
Onderweg in Belarus zagen we een camping bordje ergens tussen Brest en Kobryn. Dit was voor het eerst dat we dat zagen.
We hebben overigens niet gekeken wat voor camping dit is.
Op internet zagen we dit: //nl.campingcompass.com/camping/belarus/brest-province/zhabinka
(Olizarov's Stav).
Als je een plaats zoekt voor caravan of camper kan je eens op agri-toerisme in Belarus zoeken. Ook kan je (zo hebben wij eerder wel eens gedaan) vaak wel
bij een hotel staan (wel slim om dat eerst te informeren). Wij hebben ook gezien dat mensen gewoon een tent langs de rivier zetten, kampvuurtje maken enzovoort.
Of je dat als buitenlander ook moet doen weet ik niet (het kan wel eens lastig zijn om te achterhalen, waar je dat wel en waar je dat juist niet, moet doen).
De camper, caravan of tent in de tuin bij een huis zetten, gaat sowieso goed (en vaak wil men waarschijnlijk dat je juist in huis slaapt, desnoods slapen ze
zelf ergens anders).
Terug naar top
Ten opzichte van eerdere jaren in Belarus viel het volgende ons op:
- In 2004 was een telefoon in huis bijzonder.
Nu hebben de meeste mensen een mobiele telefoon, en zijn er ook nog al wat smart-phones.
Ook kinderen vanaf een jaar of 14 hebben er vaak één.
- Computers en internet zijn steeds vaker aanwezig. Wel is de kans dat er een oude computer staat, of de computer niet meer werkt groot.
Daar waar 3 jaar terug de computer steeds aan stond, stond dezelfde computer er nu nog, maar is al geruime tijd stuk.
Op scholen is er soms een computer, maar zeker niet voor de leerlingen.
- WiFi is vaak niet beschikbaar. Als er een internet verbinding is, is dat via een modem (die overigens bij een verbinding, niet de gewone telefoonlijn blokkeert,
dat was enkele jaren terug nog wel).
- Televisie wordt meer en meer via satelliet, in plaats van via antenne ontvangen.
- Je ziet veel minder paard en wagens.
Wel zijn er wat meer auto's en motoren (brommers).
- Water wordt in de dorpen nog steeds uit de put gehaald. Ook als er een waterleiding is, dan nog vindt men dat water niet geschikt voor het eten en drinken, en
wordt het water voor eten en drinken uit de put gehaald, en wordt soms flessenwater voor het drinken gekocht.
- Er komen steeds meer pinautomaten. In de dorpjes zijn er geen. Maar in kleine stadjes (bijvoorbeeld Petrikov, Turov), zijn er meerdere.
- Je ziet steeds meer supermarkten in de kleine stadjes. Ook vrij grote supermarkten.
Er is een ruim assortiment (betaalbaarheid is voor ons niet te bepalen!, voor ons is het goedkoop).
De markt blijft voor veel andere zaken; kleding, sanitair ed (dat wat je bij ons in bouwmarkt koopt), schoenen, groente, fruit, de meest geschikte plek.
In de kleinere plaatsen is de markt niet elke dag open, in de grotere (Mozyr, Kalinkowitsche) wel.
- Dit jaar zijn er veel minder koeien in de dorpen. De koe van een gezin, is weggedaan, omdat er veel meer koeien bij de kolchoze zijn.
En die koeien bij de kolchoze zijn groter, en geven meer melk. Ook heeft de kolchoze meer weidegrond in gebruik. Voor de privé koeien
is er dus minder weidegrond. Gevolg men heeft de eigen koeien vaak maar weg gedaan. En omdat er minder koeien zijn, zijn de mensen die wel een koe hebben
vaker aan de beurt om mee te gaan met de koeien (naar de weigrond)). Dus is het houden van een koe nog minder aantrekkelijk, omdat het je meer tijd kost.
- Benzine en diesel is nog steeds goedkoop (voor ons!), dat wil zeggen de helft van wat je in Nederland betaalt.
Je moet nog steeds vooraf betalen. Dat betekent vooraf inschatten hoeveel liter je nodig hebt (als het niet past krijg je later je geld overigens gewoon terug).
- Betalen kan je volgens de bordjes soms met credit card, en/of pinpas (bij benzinestations en enkele supermarkten). Wij hebben het echter niet geprobeerd.
- Op verschillende plaatsen hebben we borden gezien naar toeristische plaatsen. De tekst staat er vaak ook in het Engels op.
In Turov is men druk bezig een toeristen plaats te worden. Ook in Mozyr zagen we een bordje naar de toeristeninformatie.
- Maaike is vervolgens nog met de trein naar Minsk gegaan:
- De trein is heel goedkoop. € 8,= voor ruim 250 km (Ptich - Minsk). Met gereserveerde plaats.
(Onze vrienden in Ptich hebben het ticket een paar dagen van te voren voor Maaike gekocht.)
- De bus is duurder, en schijnt sneller te zijn. Maar rijdt minder vaak.
- Minsk is een moderne stad. En is de laatste jaren nog moderner geworden.
- Het verschil met de dorpen en stadjes in het zuiden is groot, en lijkt wel groter te worden.
- Er bestaat een mogelijkheid om een rondtour in Minsk te maken, met een bus, met Engelse tekst.
- Als je wil kan er van alles geregeld worden, via de contacten die je in Belarus hebt. Iedereen vindt het
leuk dat je in Belarus bent (je bent nog steeds de enkeling die de moeite neemt die kant op te komen, en men
is geinteresseerd in wat je van hun mooie Belarus vindt).
Maaike is opgehaald van het station, meegenomen op sightseeing, naar huis, gebracht naar het overnachtingsadres bij een ander en is de volgende ochtend naar het vliegveld gebracht.
Samenvattend je ziet vooruitgang, en zo voelt men dat zelf ook.
Verder worden we meer en meer meegenomen naar iets bijzonders dat we moeten zien. Een museum (museumpje),
een buitenverblijf van een kunstenaar / museum, waar je ook kan slapen. Een park met allerlei vertier: springkussens (maar dan groot), achtbaantje, speeltuintje, enzovoort.
Het (nieuwe) kasteel in Mozyr is ook met een museumpje uitgebreid, met 3 onderwerpen: rond de historie, natuur en Afghanistan (waar nog al wat dienstplichtigen naar toe moesten).
Men begint is onze indruk meer aandacht voor het verleden en geschiedenis te krijgen.
Het verschil met Nederland blijft heel groot.
De bordjes waarop gewaarschuwd wordt voor stukken bos die radioactief zijn, blijven natuurlijk wel aangeven, waarom Stichting Tsjernobyl Kinderen Alphen aan den Rijn bestaat.
(Als je er een paar weken bent, schijnt het niet erger te zijn dan een vliegreis heen en weer naar Amerika, maar als je er altijd leeft ...)
Terug naar top
Wees er op bedacht dat iedereen heel gastvrij en vriendelijk is.
Een manier om dat te uiten is het aanbieden van eten en drinken.
En heus, dat eten is heel lekker, maar wel heel veel. Vaak komt er nog een ronde met iets anders (of nog 2 rondes ...) terwijl je al vol bent. Houdt hier zeker de eerste keer rekening mee. De
kinderen riepen bij ons altijd "Tsju-tsjuut" (een beetje). Het kan handig zijn dat woord ook veel te gebruiken ....
En wat betreft de verhalen rond wodka drinken ...
Ja er wordt vaak gevraagd of je wodka wil drinken (bij eten en 's avonds).
Maar als je zegt dat je niet wil, of dat je na 1 of 2 glaasjes stopt dan wordt het heus nog een keer gevraagd, en wordt verteld dat je minstens 3 glaasjes moet, en nog een bij
het afscheid. Maar de ervaring bij alle gezinnen waar we zijn geweest is dat het heus gewoon helemaal goed is als je nee, of stop zegt.
En als je nog moet rijden, vraagt men het zelfs niet. (De limiet in Belarus is 0%, en daar houdt men zich aan. Overigens min of meer gedwongen, want bij chauffeurs wordt 's ochtends
eerst gecontroleerd of ze nuchter zijn.)
Als men vraagt of je wijn wil, en je wil niet teveel drinken, kan je vaak best 'ja' zeggen. In Belarus schenkt men wijn meestal in wodka-glaasjes. Het is vaak vrij zoete wijn.
Terug naar top
Zie
foto's en een korte tekst.
Terug naar top
Terug werkt de grens vergelijkbaar met de heenweg. Bij de Wit-Russische douane de rode rij kiezen. Bij de Poolse doune de groene / EU-rij.
Ook nu leiden de douaniers je vanzelf langs alle huisjes in je jacht op stempels.
Deze maal duurde het bijna drie uur (er waren best veel mensen die de grens over wilden).
Je moet dus vooral geduld hebben.
Men wil niet vervelend doen, alleen gaat het gewoon niet al te snel. En als onze letters ingetypt moeten worden, is dat blijkbaar
net zo lastig als wanneer wij Cyrillisch moeten typen.
(En verder kent Nederland ook de nodige procedures en formulieren als iemand
niet uit de EU komt. Ik durf zo niet niet te zeggen, wie dan de meeste formulieren wil hebben ...
Nederland is wel "beter" in het geregeld wijzigen van de regels.)
Terug naar inhoudspagina
Top
Laatst gewijzigd:
Thu Aug 21 20:02:45 2014