Onderweg naar Burjaz zagen we alweer veel ooievaars en
uitgestrekte graanvelden. Ook nu zagen we weer heel veel combines.
Achter de combines zag je vaak een aantal ooievaars die in de verse
gemaaide velden naar eten zochten.
Terug naar top
Burjaz is een klein dorpje bij Zapesosj'e, Zapesosj'e
zelf is een dorp bij Turov.
Bij het binnenrijden van het dorp aan een paar mensen een bankje gevraagd
waar we heen moesten. Zonder dat wij hoefden te zeggen voor wie we kwamen,
werd de weg al gewezen.
Een kilometer verder op stond een groepje kinderen op de straat, waarvan er
één begon te springen toen wij er aankwamen. Inderdaad dat was Aksana, het
meisje dat afgelopen voorjaar bij ons was.
We werden opgewacht en moesten hand in hand de buurt verkennen. Binnen wachtte
overigens al weer een vol gedekte tafel op ons.
Op de rechter foto hierboven is de put te zien. Wat wij zo gezien hebben
was er in Burjaz geen stromend water, en werd al het water uit de put gehaald.
In Ptich was dit overigens wisselend, bij de nieuwe huizen had iedereen
stromend water, bij de oudere soms. Voordeel van zo'n put is wel dat het water
lekker koud is, en niet de gronderige smaak heeft, die het water uit de kraan wel heeft.
Wat al eerder is gemeld, is wat dat betreft een instelling als bij kamperen
voor ons Nederlanders wel handig aangezien je je dan ineens herinnert dat
in Noorwegen, Zweden maar ook in Canada op diverse plekken ook geen stromend
water beschikbaar was.
Het huis van Aksana is één van de mooiere huizen in Burjaz. Naast het huis hebben
ze ook nog een kas voor 'kleine komkomers' (augurjetes).
Deze komkommertjes worden naar Rusland
geexporteerd, "de kolchoz betaald te weinig". Aan de overkant van de weg hebben
ze nog een grote schuur voor koeien en varkens, een plee, een douche (een
hokje met daarboven een ton) en een wanja (een soort sauna).
Terug naar top
Het was de bedoeling bij de Pripjat wat te zwemmen en af te koelen.
Een buurman is tweemaal met de auto gereden om ons naar de rivier te brengen.
Toen we daar net waren kwam er echter een regenbui opzetten die ons weer
naar huis dreef. Wij mochten natuurlijk als eerste met de auto mee, terwijl
Aksana's vader, moeder, zus en nichtje in de regen mochten wachten tot
de auto ook hen op kon halen.
Bij de rivier zagen we ook hoe het hooi van de kolchos de rivier
over werd gebracht. Een veerpont bestaande uit een groot ponton
en een klein oud bootje ernaast.
Terug naar top
En na thuiskomst natuurlijk weer een volle tafel. We hadden nooit
eerder zoveel, zovaak, zoanders en lekker gegeten als in Ptich en Burjaz.
's Ochtends soep en warm eten met aardappels of macaroni, tussen de middag
warm eten en 's avonds nog eens. En natuyurlijk moesten (en wilden) we alles
proeven, maar er was vaak zoveel en er waren zoveel verschillende dingen
dat dat moeite kostte of het gewoonweg niet lukte alles te proberen
wat je eigenlijk wel zou willen.
Overigens zie je dat de kinderen als ze geen
zin hebben in eten, in het algemeen ook niet hoeven te eten.
Terug naar top
De volgende ochtend met Aksana, vader, moeder, zus en een hele
rij vriendinnetjes/vriendjes rond door Burjaz.
Op de bankjes bij de kruispunten werd het voller, en mensen kwamen
je spontaan begroeten en sommige zelfs zoenen.
Het huis van Serjozja:
Hieronder het huis van de tante van Vera, op de foto rechts
staat het huis van Vera links en van haar tante rechts.
Bij het kruispunt, even later zaten er ruim twee keer zoveel mensen.
Het huis van Nastja:
Tijdens ons rondje lopen komt de juf langs gefiets uit Zapesosj'e
(zo'n 5 km weg). Ze had gehoord dat wij in Burjaz waren en kwam
even langs om te vragen of we een pakje mee naar Nederland
wilden nemen.
Terug naar top
Op weg naar Minsk nog een paar foto's in Zapesosj'e gemaakt.
Terug naar top
De bushaltehokjes en parkeerplaatsen langs de weg zien er allemaal mooi geschilderd
en/of betegeld uit. Dat wil overigens niet zeggen dat er vaak een bus langskomt. We
begerepen dat in Ptich maar 2 maal per week een bus naar de grote stad langskomt.
Gelukkig hebben ze daar wel een station.
Iets opvallends bij de parkeerplaatsen, maar ook verder in dorpen en steden is
dat er vrij veel op de grond wordt gegooid. Papiertjes van snoepjes worden
zondermeer op de grond gegooid. In de steden zie je vervolgens wel weer straatvegers,
die uren over een stukje kunnen vegen...
Terug naar top
Deze paarden werden door Rob gefotografeerd. Dit soort beelden zie
je overal. In de dorpen lopen gekluisterde paarden.
Op de weg en zelfs snelweg kom je paard en wagen tegen. Maar je hebt
ook overstekende mensen (over 6 baans wegen in Minsk steken
de mensen gewoon over!). Onderweg
hebben we een peloton wielrenners op de snelweg gezien. Kortom de
snelweg wordt door meer dan alleen automobilisten gebruikt.
|